1 การกันดารอาหารในแผ่นดินร้ายแรงยิ่ง 2 อยู่มาเมื่อครอบครัวยาโคบกินข้าวที่ได้มาจากประเทศอียิปต์หมดแล้ว บิดาจึงบอกแก่บุตรชายว่า “ไปซื้ออาหารมาอีกหน่อย” 3 แต่ยูดาห์ตอบบิดาว่า “ท่านกำชับพวกลูกอย่างเด็ดขาดว่า ‘ถ้าไม่ได้น้องชายมาด้วย พวกเจ้าจะไม่เห็นหน้าเราอีก’ 4 ถ้าพ่อใช้ให้น้องไปกับพวกลูก ลูกจะลงไปซื้ออาหารให้พ่อ 5 แต่ถ้าแม้พ่อไม่ให้น้องไป พวกลูกจะไม่ไป เพราะเจ้านายท่านบัญชาแก่พวกลูกว่า ‘ถ้าไม่ได้น้องมาด้วยจะไม่ได้เห็นหน้าเราอีก’ ” 6 อิสราเอลจึงว่า “เหตุไฉนเจ้าจึงไปบอกท่านว่ามีน้องชายอีกคนหนึ่ง ทำให้เราได้รับความช้ำใจเช่นนี้” 7 เขาจึงตอบว่า “เจ้านายท่านซักไซ้ไต่ถามถึงพวกลูก และญาติพี่น้องของพวกลูกว่า ‘บิดายังอยู่หรือ เจ้ามีน้องอีกคนหนึ่งหรือเปล่า’ พวกลูกก็ตอบตามคำถามนั้น จะล่วงรู้ได้อย่างไรว่าท่านจะสั่งว่า ‘พาน้องของเจ้ามา’ ” 8 ยูดาห์จึงพูดกับอิสราเอลบิดาของเขาว่า “ขอพ่อให้เด็กนั้นไปกับฉัน เราจะได้ออกเดินทางไปเพื่อจะได้มีอาหารกินไม่ตาย ทั้งพวกลูกและพ่อกับลูกอ่อนทั้งหลายของเราด้วย 9 ลูกรับประกันน้องคนนี้ พ่อจะเรียกร้องให้ลูกรับผิดชอบได้ ถ้าลูกไม่นำเขากลับมาหาพ่อ และส่งเขาต่อหน้าพ่อ ก็ขอให้ลูกรับผิดต่อพ่อตลอดชีวิต 10 ถ้าพวกลูกไม่ช้าอยู่เช่นนี้ ก็คงจะได้กลับมาเป็นครั้งที่สองแล้ว” 11 ฝ่ายอิสราเอลบิดาจึงบอกบุตรชายทั้งหลายว่า “ถ้าอย่างนั้นให้ทำดังนี้คือ เอาผลิตผลอย่างดีที่มีในแคว้นนี้คือ พิมเสนบ้าง น้ำผึ้งบ้าง ยางไม้และเปลือกไม้ชะมด มะม่วงหิมพานต์และจาวอัลมันด์1 ใส่ภาชนะไปเป็นของกำนัลแก่ท่าน 12 เอาเงินไปสองเท่า คือเงินที่ติดมาในปากกระสอบนั้นก็ให้ติดมือกลับไปด้วย เพราะบางทีเขาเผลอไป 13 จงพาน้องชายของเจ้ากลับไปหาเจ้านายท่าน 14 ขอพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์โปรดให้เจ้านายท่านกรุณาแก่พวกเจ้า และปล่อยพี่ชายกับเบนยามินกลับมา หากว่าเราจะต้องเสียใจเพราะบุตรจากไปก็ตามเถิด” 15 คนเหล่านั้นก็เอาของกำนัลและเงินสองเท่าติดมือไปพร้อมกับเบนยามิน แล้วพากันเดินทางไปยังประเทศอียิปต์ และเข้าเฝ้าโยเซฟ 16 เมื่อโยเซฟเห็นเบนยามินมากับพี่ชาย จึงสั่งคนต้นเรือนว่า “จงพาคนเหล่านี้เข้าไปในบ้าน ให้ฆ่าสัตว์และจัดโต๊ะไว้ เพราะคนเหล่านี้จะมารับประทานด้วยกันกับเราในเวลาเที่ยง” 17 คนต้นเรือนก็ทำตามคำโยเซฟสั่ง และพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านโยเซฟ 18 คนเหล่านั้นก็กลัวเพราะเขาพาเข้าไปในบ้านโยเซฟ จึงพูดกันว่า “คงเป็นเพราะเงินที่ติดมาในกระสอบครั้งก่อนนั้น เขาจึงพาพวกเรามาที่นี่ เพื่อเจ้านายท่านจะหาเหตุใส่เราจับกุมเรา จับเราเป็นทาส ทั้งจะริบเอาลาด้วย” 19 พวกเขาเข้าไปหาคนต้นเรือนของโยเซฟ และพูดกับเขาที่ประตูบ้าน 20 เขากล่าวว่า “นายขอรับ ข้าพเจ้าทั้งหลายลงมาครั้งก่อนเพื่อซื้ออาหาร 21 ครั้นข้าพเจ้าทั้งหลายไปถึงที่พัก เปิดกระสอบออก ก็เห็นเงินของแต่ละคนอยู่ในปากกระสอบของตน เงินนั้นยังอยู่ครบน้ำหนัก ข้าพเจ้าจึงได้นำเงินนั้นติดมือกลับมาให้ 22 ข้าพเจ้าเอาเงินอีกส่วนหนึ่งติดมือมาเพื่อจะซื้ออาหารอีก เงินที่อยู่ในกระสอบนั้นผู้ใดใส่ไว้ข้าพเจ้าไม่ทราบเลย” 23 คนต้นเรือนจึงตอบว่า “อย่าเป็นห่วงเลย อย่ากลัวเลย พระเจ้าของท่านและพระเจ้าของบิดาท่านบันดาลให้มีทรัพย์อยู่ในกระสอบเพื่อท่าน เงินของท่านนั้นเราได้รับแล้ว” คนต้นเรือนก็พาสิเมโอนออกมาหาเขา 24 เมื่อคนต้นเรือนพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านของโยเซฟแล้ว ก็เอาน้ำให้เขาล้างเท้า และจัดหญ้าฟางให้ลาเขากิน 25 พวกพี่ชายก็จัดเตรียมของกำนัลไว้คอยท่าโยเซฟซึ่งจะมาในเวลากลางวัน เพราะเขาได้ยินว่าเขาจะรับประทานอาหารกันที่นั่น 26 เมื่อโยเซฟกลับมาบ้าน เขาก็ยกของกำนัลที่มีนั้นมาให้โยเซฟในบ้านแล้วกราบลงถึงดิน 27 โยเซฟถามถึงทุกข์สุขของเขาและกล่าวว่า “บิดาผู้ชราที่พวกเจ้ากล่าวถึงครั้งก่อนนั้นสบายดีหรือ ยังมีชีวิตอยู่หรือ” 28 เขาตอบว่า “บิดาของข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านอยู่สบายดี ยังมีชีวิตอยู่” แล้วเขาก็น้อมลงกราบไหว้อีก 29 โยเซฟมองดูเบนยามินน้องชายมารดาเดียวกัน แล้วถามว่า “คนนี้เป็นน้องสุดท้องที่พวกเจ้าบอกแก่เราครั้งก่อนหรือ” โยเซฟกล่าวว่า “ลูกเอ๋ย ขอให้พระเจ้าทรงเมตตาแก่เจ้า” 30 แล้วโยเซฟรีบออกไป เพราะรักน้องจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ท่านเข้าไปในห้อง ร้องไห้อยู่ที่นั่น 31 โยเซฟล้างหน้าแล้วกลับออกมาแข็งใจกลั้นน้ำตาสั่งว่า “ยกอาหารมาเถิด”32 พวกคนใช้ก็ยกส่วนของโยเซฟมาตั้งไว้เฉพาะท่าน ส่วนของพี่น้องก็เฉพาะพี่น้อง ส่วนของคนอียิปต์ที่จะมารับประทานด้วยนั้นก็เฉพาะเขา เพราะคนอียิปต์ถือ จะรับประทานร่วมกับคนฮีบรูไม่ได้ 33 พวกพี่น้องก็นั่งตรงหน้าโยเซฟ เรียงตั้งแต่พี่ใหญ่ ผู้มีสิทธิบุตรหัวปี ลงมาจนถึงน้องสุดท้องตามวัย พี่น้องทั้งหลายมองดูตากัน ด้วยความประหลาดใจ 34 แล้วโยเซฟก็ส่งของรับประทานให้พี่น้องเหล่านั้น แต่ของที่ส่งให้เบนยามินนั้น มากกว่าของพี่ชายถึงห้าเท่า พวกเขาก็กินดื่มกับโยเซฟจนอิ่มหนำสำราญใจ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น