ในเวลานั้นมนุษย์ทั้งโลกใช้ภาษาเดียวกัน พวกเขาย้ายถิ่นฐานไปทางทิศตะวันออก
จนพบที่ราบในดินแดนชินาร์ เขาเหล่านั้นจึงตั้งหลักแหล่งอยู่ที่นั่น
พวกเขาพูดกันว่า “มาเถิด ให้เราใช้อิฐแทนหินและใช้ยางมะตอยแทนปูน
แล้วสร้างเมืองที่มีหอสูงขึ้นถึงฟ้าสำหรับพวกเรา เพื่อเราจะได้สร้างชื่อให้กับตนเองและไม่ต้องกระจายไปทั่วทั้งโลก”
และองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ได้เสด็จลงมา พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นเมืองและหอคอยซึ่งพวกเขากำลังสร้างอยู่นั้น
องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสว่า “คนเหล่านี้เป็นชนชาติเดียวกัน พูดภาษาเดียวกัน ยังริเริ่มทำงานได้ถึงเพียงนี้ ต่อไปถ้าเขาวางแผนจะทำอะไรก็จะทำได้ทุกอย่าง เราจะทำให้ เขามีภาษาสับสนแตกต่างกันออกไป เพื่อพวกเขาจะได้ไม่เข้าใจกัน” แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้มีหลายภาษาเกิดขึ้นในพวกมนุษย์
พระองค์ ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายจากที่นั่นออกไปทั่วทั้งโลก และพวกเขาก็หยุดสร้างเมืองนั้น ด้วยเหตุนี้เมืองนั้นจึงได้ชื่อว่าบาเบล เพราะที่นั่นเป็นที่ที่ องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกระทำให้ภาษาของโลกสับสนแตกต่างกันออกไป องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปอาศัยอยู่ทั่วทั้งโลก”
และองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ได้เสด็จลงมา พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นเมืองและหอคอยซึ่งพวกเขากำลังสร้างอยู่นั้น
องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสว่า “คนเหล่านี้เป็นชนชาติเดียวกัน พูดภาษาเดียวกัน ยังริเริ่มทำงานได้ถึงเพียงนี้ ต่อไปถ้าเขาวางแผนจะทำอะไรก็จะทำได้ทุกอย่าง เราจะทำให้ เขามีภาษาสับสนแตกต่างกันออกไป เพื่อพวกเขาจะได้ไม่เข้าใจกัน” แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้มีหลายภาษาเกิดขึ้นในพวกมนุษย์
พระองค์ ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายจากที่นั่นออกไปทั่วทั้งโลก และพวกเขาก็หยุดสร้างเมืองนั้น ด้วยเหตุนี้เมืองนั้นจึงได้ชื่อว่าบาเบล เพราะที่นั่นเป็นที่ที่ องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกระทำให้ภาษาของโลกสับสนแตกต่างกันออกไป องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปอาศัยอยู่ทั่วทั้งโลก”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น